Alle leden van de Optimistenverenigingen die ijveren onder de auspiciën van de internationale vereniging Optimisten Zonder Grenzen zijn Burgers van Optimistan, Staat van Bewustzijn. (www.optimistan.org/nl/)
De Burgers van deze metaforische Staat wensen met optimisme en enthousiasme deel te nemen aan de verhoging van de Staat van Bewustzijn.
Op een welbepaald ogenblik, de 11de en het begin van de 12de eeuw en op welbepaalde plaats, Andalusië, kozen de drie monotheïstische godsdiensten voor onderling respect, onderlinge bewondering en inspiratie. In alle vrijheid, ontstond er dialoog tussen hun grootste filosofen en de Griekse wijsgeren. Wetenschappen en godsdiensten werkten uitstekend samen.
In de zomer, het gelaat niet of nauwelijks bedekt met een witte hoofddoek, begroetten mannen en vrouwen elkaar, zij deelden een glimlach of een vriendelijk woord. In de winter, als de zon boven de westelijke toren van de grote moskee uitrees, kwamen mohammedaanse, joodse en christelijke jonge vrouwen uit de badhuizen, gekleed in lange rode en gouden sarongs en, zonder hun ogen het minste neer te slaan, wisselden ze blikken uit met jongelui.
Men hoorde er alle talen, van Arabisch tot Berber, van Romaans tot Hebreeuws; Zij die uit het noorden kwamen, voerden zelfs gesprekken in het Frans, het Vlaams of het Genovees.
Kooplieden van het Koninkrijk der Franken, Toscana, de Noordelijke zeeën, de Indische kusten, Afrika en China, hadden van Cordoba, deze verloren stad in het midden van Andalusië, het meest welvarende centrum van het westen, het belangrijkste handelscentrum ten westen van India gemaakt, de plaats waar alle intelligenties samenvloeiden, de ontmoetingsplaats van alle godsdiensten, het toevluchtsoord voor zij die obscurantisme schuwden.
Op geen enkele andere plaats zag men zoveel uitwisseling, in ieders voordeel, tussen geloofsmensen, wetenschappers, geneeskundigen en handelaren
Andalusië slaagde erin haar veroveraars te overwinnen, zij werden immers al snel verliefd op het aangename leven, zagen af van hun integrisme, lieten de drie geloofsovertuigingen in vrede samenleven en laafden zich aan muziek en poëzie.
Beste vrienden
Optimistan is wat Cordoba een millennium geleden was, het samenvloeien van alle intelligenties, de ontmoetingsplaats voor alle talen, alle huidskleuren, alle gedachtestromen, het toevluchtsoord voor diegenen die obscurantisme schuwen.
Optimistan is een Staat gericht op morele waarden, waarvan de burgers verantwoordelijke mensen zijn, want mens zijn is verantwoordelijkheid nemen, het is voelen dat men zijn steentje bijdraagt aan de bouw van de wereld, een Staat van hoop ook, want niemand kan zich verantwoordelijk voelen en wanhopig tegelijk.
Hij zal geen enkele onafhankelijkheid opeisen, maar integendeel een totale aanhankelijkheid aan de universele waarden.
Optimistan is een Staat waarin elke burger verrijkt wordt met het verschil van de andere.
Optimistan tenslotte, is een reizende Staat, zonder territorium, een caravaneske Staat, om het met een neologisme uit te drukken, waarvan de hoofdstad ieder jaar in een andere stad gevestigd is.
Optimistan is een Staat waarvan de muziek de enige officiële taal is. Want om het met de woorden van Sofia Gubaidulina te zeggen, verbrokkelt het leven de mens in zoveel stukken dat er geen serieuzere taak bestaat dan hem met muziek te helpen om zijn spirituele eenheid te herstellen.
Luc Simonet
Voorzitter
