"Alleen maar niets", klonk het antwoord. Toen vertelde de mees de duif het volgende verhaal: "Ik zat op een sparretak, toen het zachtjes begon te sneeuwen. Daar ik niets te doen had, begon ik de op-de-tak-vallende vlokken te tellen.

Ik telde er 3.751.952.Toen het 3.751.953ste vlokje op de tak viel, brak die door".

Daarop vloog de mees weg.

De duif, gezaghebbende op het stuk van vrede van Noach's tijd af, dacht een ogenblik na en zei tenslotte tegen zichzelf: "Misschien ontbreekt er maar één persoon opdat alles moge kantelen en de wereld in vrede leven".